Η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία πλησιάζει τον ένατο μήνα της, εάν ήταν γυναίκα θα ετοιμαζόταν να γεννήσει. Κατά τη διάρκεια αυτής της «εγκυμοσύνης» η Ρωσία αποκαταστάθηκε ως παγκόσμια δύναμη αλλά και ως de facto ηγέτης αυτού που αποκαλείται Παγκόσμιο Επαναστατικό Κίνημα του Νέου Ψυχρού Πολέμου. Του Άξονα του Κακού, του Άξονα της Αντίστασης, πείτε το όπως θέλετε. Σκοπός του παρόντος είναι να ρίξει φως σε μερικές «σκληρές αλήθειες», που ίσως δεν αρέσουν σε πολλούς.
Γράφει ο Γκλεζάκος Νίκος
Εννιά μήνες ουκρανικής σύγκρουσης κυοφόρησαν μια νέα Ρωσία, έναν νέο κόσμο (newsbreak.gr)
Για να είμαστε απολύτως σαφείς, και εύστοχοι στους χαρακτηρισμούς μας, θα πρέπει να επισημάνουμε καταρχήν ότι η Ρωσία δεν διεξάγει έναν πόλεμο έναντι της Ουκρανίας ή μια Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση, όπως την έχει ονομάσει η ίδια. Θεωρούμε λοιπόν οτι η Ρωσία διεξάγει έναν υπαρξιακό αγώνα για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της. Το ΝΑΤΟ πέρασε τις κόκκινες γραμμές εθνικής ασφάλειας στην Ουκρανία, εξηγώντας έτσι γιατί η Ρωσία επιδιώκει να αποναζοποιήσει και να αποστρατικοποιήσει αυτό το «αντιρωσικό» γεωστρατηγικό δημιούργημα στα σύνορά της. Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να σεβαστούν τα αιτήματα της Ρωσίας για την εγγύηση ασφάλειας της, και έτσι έδωσαν προτεραιότητα στον περιορισμό της Ρωσίας έναντι της Κίνας, επειδή θεωρούσαν αυτήν την ευρασιατική Μεγάλη Δύναμη ως τον λεγόμενο «αδύναμο κρίκο» στην παγκόσμια συστημική μετάβαση στην πολυπολικότητα.
Όπως αποδείχτηκε, εκ των υστέρων, όλες οι πλευρές στην ουκρανική σύγκρουση υποτίμησαν η μία την άλλη. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο όμως είναι οτι η Ρωσία θα συνεχίσει να κερδίζει στρατηγικά ακόμη και στο σενάριο ενός στρατιωτικού αδιεξόδου στην Ουκρανία. Η τάση που εμφανίστηκε παγκόσμια μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, για διεύρυνση όλων των διεθνών οργανισμών που μετέχει η Ρωσία αλλά κυρίως η ομάδα χωρών BRICS, αυτό αποδεικνύει. Η ειδική επιχείρηση έθεσε σε κίνηση σε παγκόσμιο επίπεδο διαδικασίες που αλλάζουν το «παιχνίδι», και που απλώς απαιτούν μόνο να επιβιώσουν για να επιτύχουν. Αυτό το αξίωμα παραμένει σε ισχύ και παρά την πρόσφατη οπισθοχώρηση στην περιοχή της Χερσώνας. Παρεμπιπτόντως, αυτό που έκαναν οι Ρώσοι στο Χάρκοβο, όχι και τόσο πετυχημένα, αλλά το επανέλαβαν απόλυτα επιτυχημένα στη Χερσώνα, ονομάζεται «ελιγμός Κουτούζοφ». Έχει ονομαστεί έτσι από τον πασίγνωστο Ρώσο στρατηγό ο οποίος το 1812 παρέδωσε αμαχητί τη Μόσχα στη στρατιά του Ναπολέοντα, διέσωσε άθικτο τον στρατό του, και στη συνέχεια, ο ίδιος στρατός, με τη βοήθεια του χειμώνα, συνέτριψε την ανίκητη μέχρι τότε στρατιά του Ναπολέοντα.
Όλο αυτό το διάστημα των εννέα μηνών μια ενδεχόμενη κριτική έναντι της Ρωσίας και των κινήσεων της, κωδικοποιείται στην παρακάτω επιχειρηματολογία. Φυσικά αναφερόμαστε στην κριτική η οποία προέρχεται από το κομμάτι του κόσμου που έχει κατά καιρούς δηλώσει ότι στηρίζει τις κινήσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και οι εννέα μήνες είναι ένα καλό διάστημα για εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Θα προσεγγίσουμε τη θεματολογία όσο το δυνατόν με τη χρονική σειρά που εμφανίστηκαν.
1. Το 2022 μπορεί να ήταν ήδη αργά για τη Ρωσία για να ξεκινήσει την ειδική επιχείρηση.
Είναι μεταξύ των δημοφιλέστερων κριτικών ότι η ειδική επιχείρηση ξεκίνησε κάπως αργά, κάτι που έτσι περιόρισε την αποτελεσματικότητά της αφού το Κίεβο είχε οκτώ ολόκληρα χρόνια προετοιμασίας. Όσοι συμφωνούν με αυτήν την άποψη πιστεύουν ότι θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2014 ή το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι 2020/2021. Η κριτική αυτή παραγνωρίζει ότι στη Ρωσία δεν είχαν ακόμη επιβληθεί όλες αυτές οι κυρώσεις στην οικονομία της ή δεν είχε εκσυγχρονίσει τον στρατό της μέχρι το καλοκαίρι του 2014, ενώ είχε ακόμα, καλώς ή κακώς, μεγάλες ελπίδες για μια διπλωματική λύση σε αυτό το δίλημμα ασφαλείας το καλοκαίρι 2020/2021.
2, Η Ρωσία συνειδητοποίησε πολύ αργά ότι η Δύση δεν διαπραγματεύεται με καλή πίστη
Ο κύριος λόγος για τον οποίο η Ρωσία περίμενε τον Φεβρουάριο του 2022 για να ξεκινήσει την ειδική επιχείρηση είναι σαφώς, λόγω της άστοχης πεποίθησης της ηγεσίας της ότι η Δύση διαπραγματεύεται καλή τη πίστη. Ο Πρόεδρος Πούτιν, ο οποίος απέχει πολύ από τη εικόνα του τέρατος, του τρελού ή τον εγκέφαλο που οι εχθροί και οι φίλοι του τον γελοιοποιούν για δικούς τους λόγους εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους, έμαθε αυτό το μάθημα πολύ αργά, αλλά δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την αρχική εύλογη πίστη του στη διπλωματία, μιας και είχε νόημα να γίνει μια τέτοια προσπάθεια, τότε.
3. Η διπλωματική διακριτική ευχέρεια άφησε τις Ένοπλες Δυνάμεις και τους πολίτες ψυχολογικά απροετοίμαστους για σύγκρουση
Η Ρωσία δεν αποκάλυψε δημοσίως λεπτομέρειες σχετικά με την απειλή για την εθνική ασφάλεια που συνιστά η «λαθραία» επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, προκειμένου να διατηρήσει τη διπλωματική διακριτική ευχέρεια και έτσι να βοηθήσει τις σχετικές συνομιλίες να επιτύχουν. Παρέχοντας με αυτό τον τρόπο μια ευκαιρία στις ΗΠΑ για να «σώσουν την υπόληψη τους» σε περίπτωση που συμφωνούσαν για τα αιτήματα εγγύησης ασφάλειας. Ο «συμβιβασμός» αυτός, ωστόσο, άφησε τις ένοπλες δυνάμεις και τους πολίτες ψυχολογικά απροετοίμαστους για μια ενδεχόμενη σύγκρουση. Αν είχαν ενημερωθεί για αυτήν την απειλή, θα μπορούσαν να είχαν προετοιμαστεί για αυτό το σενάριο καλύτερα.
4. Ο χρόνος της ειδικής επιχείρησης αποφασίστηκε πρακτικά από τις ΗΠΑ και το Κίεβο
Ο Πρόεδρος Πούτιν αποκάλυψε τελικά τις λεπτομέρειες της απειλής για την εθνική ασφάλεια που συνιστά η «λαθραία» επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, η οποία περιελάμβανε τον ισχυρισμό του ότι η ειδική επιχείρηση ξεκίνησε για να προλάβει την τρίτη επίθεση κατά του Ντονμπάς που επρόκειτο να ξεκινήσει το Κίεβο με την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ήταν αυτή η εξέλιξη που αναφέρθηκε, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, που ώθησε τη Ρωσία να δράσει όταν το έκανε, πράγμα που σημαίνει ότι οι δύο αντίπαλοί της αποφάσισαν ουσιαστικά το χρονοδιάγραμμα αυτής της εκστρατείας.
5. Η Ρωσία δεν είχε ποτέ τη στρατηγική πρωτοβουλία στην ουκρανική σύγκρουση
Βλέποντας πώς οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Κίεβο δεν διαπραγματεύονταν ποτέ καλή τη πίστη για τα αιτήματα εγγύησης ασφάλειας του Ντονμπάς και της Ρωσίας, αλλά εκμεταλλεύονταν τέτοιες συνομιλίες ως πρόφαση για την προετοιμασία μιας τρίτης επίθεσης στον τότε ουκρανικό εμφύλιο, ήταν πάντα αυτοί και όχι η Μόσχα που είχαν τη στρατηγική πρωτοβουλία. Ως εκ τούτου, ενώ λανθασμένα πίστευαν ότι ο κίνδυνος μιας μεγάλης κλίμακας ρωσικής συμβατικής επέμβασης παρέμενε χαμηλός, εντούτοις δεν τον προεξόφλησαν και έτσι προετοιμάστηκαν ανάλογα για αυτό το σενάριο.
6. Διπλωματική διακριτική ευχέρεια αντιπαραγωγικά απαξίωσε τη ρωσική διπλωματία
Τα Media της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ χειραγώγησαν τις παγκόσμιες αντιλήψεις ενόψει της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας, την οποία το Κρεμλίνο συνέχισε να αρνείται λόγω διπλωματικής διακριτικής ευχέρειας. Αρνούμενοι να αποκαλύψουν λεπτομέρειες σχετικά με το πώς η «λαθραία» επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία απείλησε τα συμφέροντά της εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας μέχρι την έναρξη της ειδικής επιχείρησης, πολλοί είχαν την εσφαλμένη εντύπωση ότι ήταν η Ρωσία και όχι η Δύση που εκμεταλλευόταν τη διπλωματία ως πρόφαση.
7. Η επιχειρησιακή ασφάλεια προέκυψε σε βάρος της Ρωσίας που έχασε 300 δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένα αποθέματα
Ομοίως, όσο κατανοητή κι αν ήταν εκείνη την εποχή η προαναφερθείσα διπλωματική διακριτική ευχέρεια, αυτή και η ανάγκη διατήρησης της επιχειρησιακής ασφάλειας κατά την απόφαση που ελήφθη για την έναρξη της εκστρατείας προέκυψε τελικά σε βάρος του παγώματος των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε συναλλαγματικά αποθέματα. Η Ρωσία βρισκόταν αδιαμφισβήτητα σε δίλημμα, καθώς η έγκαιρη μεταφορά αυτών των κεφαλαίων θα είχε ενημερώσει τη Δύση σχετικά με τις στρατιωτικές προθέσεις της Μόσχας και έτσι θα επιτάχυνε τα σχέδιά της για μια τρίτη επίθεση στο Ντονμπάς.
8. Η Ρωσία δεν περίμενε από τη Δύση να λογοκρίνει τα μέσα ενημέρωσης της ή να τους καταστήσει αδύνατο το να λειτουργήσουν
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία πιάστηκε εντελώς απροετοίμαστη όταν η Δύση λογόκρινε τα μέσα ενημέρωσης της και δημιούργησε νέες συνθήκες που καθιστούσαν αδύνατη τη λειτουργία τους. Προφανώς πίστευε ότι οι αντίπαλοί της δεν θα δυσφημούσαν την αυτοαποκαλούμενη «δημοκρατική» ήπια ισχύ τους, ωστόσο αυτό ακριβώς συνέβη, τελικά. Η Μόσχα θα έπρεπε να το είχε προβλέψει αυτό, να διαφοροποιήσει προληπτικά τη δυσανάλογη εξάρτησή της από δημοσιογραφικές ναυαρχίδες όπως το RT και το Sputnik με δημιουργικά εναλλακτικά μέσα, και έτσι να διατηρήσει την ήπια ισχύ της στη Δύση.
9. Ασυντόνιστοι στρατιωτικοί στόχοι μεταξύ των διοικητών περιέπλεξαν την επιχείρηση
Η έναρξη της ειδικής επιχείρησης είδε τις Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις να εισέρχονται στην Ουκρανία από πολλαπλές κατευθύνσεις, αν και αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι αυτό ήταν πολύ λιγότερο συντονισμένο από ό,τι πολλοί πίστευαν αρχικά. Πολύ μακριά από το να αποτελεί μέρος ενός γενικού σχεδίου που αποσκοπούσε στην περικύκλωση του εχθρού, τώρα φαίνεται ότι ήταν το αποτέλεσμα ασυντόνιστων στρατιωτικών στόχων που προωθήθηκαν από περισσότερο ή λιγότερο σε μεγάλο βαθμό αυτόνομους διοικητές, καθένας από τους οποίους προσπάθησε να επιδιώξει τους δικούς του στόχους επί του εδάφους χωρίς να συνεργάζεται στενά, ή όσο θα έπρεπε, με τους ομότιμούς του. Σε αυτό συνέβαλε και η μη διοίκηση της επιχείρησης από ένα ενιαίο στρατιωτικό κέντρο διοίκησης.
10. Οι πολιτικά προσανατολισμένοι κανόνες εμπλοκής εμπόδιζαν τη στρατιωτική αποτελεσματικότητα της εκστρατείας
Η Ρωσία περιόρισε τους κανόνες εμπλοκής για μήνες προκειμένου να προωθήσει τους προβλεπόμενους πολιτικούς της στόχους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ένοπλες δυνάμεις της να πολεμούν παροιμιωδώς με το ένα χέρι πίσω από την πλάτη τους για να μειώσουν τις απώλειες αμάχων, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτό το ενδεχόμενο για διπλωματική λύση στη σύγκρουση. Την τελευταία προσπάθεια για διπλωματική λύση την σαμποτάρισε το Ηνωμένο Βασίλειο την άνοιξη κατόπιν εντολής των ΗΠΑ. Κοιτάζοντας πλέον πίσω με ασφάλεια, μπορούμε να πούμε ότι οι καλοπροαίρετες αυτές προσπάθειες απέτυχαν στο να επιτύχουν απτά στρατηγικά πλεονεκτήματα και έτσι παρατείναν ακούσια τη σύγκρουση.
11. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες φαίνεται να έχουν εκτιμήσει εσφαλμένα την ανθεκτικότητα της Ουκρανίας στην ήπια ισχύ ασφάλειας
Λαμβάνοντας υπόψη την προαναφερθείσα διορατικότητα, η μόνη λογική εξήγηση για την έλλειψη συντονισμού μεταξύ των διοικητών είναι ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες εκτίμησαν εσφαλμένα την κοινωνικοπολιτική ανθεκτικότητα του νεοναζιστικού καθεστώτος που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ. Αν περίμεναν κάτι άλλο εκτός από μια γρήγορη κατάρρευση στην αρχή της ειδικής επιχείρησης, ειδικά πίσω από τις γραμμές του μετώπου, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ολόκληρη η εκστρατεία θα ήταν πολύ πιο στενά συντονισμένη με τη συμβατική στρατιωτική έννοια.
12. Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες φαίνεται επίσης να είχαν ανακριβή εκτίμηση για τη δέσμευση της Αμερικής έναντι του Κιέβου
Ομοίως, φαίνεται ότι οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες αξιολόγησαν επίσης ανακριβώς πόσο αφοσιωμένη θα ήταν η Αμερική στους πληρεξούσιους της στο Κίεβο. Η Μόσχα δεν περίμενε ότι τέτοια τεράστια δυτική στρατιωτική βοήθεια θα πλημμύριζε την Ουκρανία με την κλίμακα, το εύρος και τον ρυθμό που έχει συμβεί μέχρι στιγμής, πόσο μάλλον για το πόσο καιρό θα διατηρηθεί το προαναφερθέν. Αυτή η εξέλιξη εξουδετέρωσε τον στρατηγικό αντίκτυπο της Ρωσίας να καταστρέψει πλήρως το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα του αντιπάλου της μέχρι τα τέλη Μαρτίου και έτσι κατέληξε στη συνέχιση της σύγκρουσης μέχρι σήμερα.
13. Άλλη μια έλλειψη πληροφοριών αφορά την πραγματική στρατηγική αυτονομία της ΕΕ
Οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες φαίνεται ότι ήταν πεπεισμένες ότι η υπό τη γερμανική καθοδήγηση ΕΕ θα ήταν πολύ πιο αυτόνομη, στρατηγικά, έναντι της Αμερικής από ό,τι στην πραγματικότητα είναι, και έτσι έτρεφε μεγάλες ελπίδες ότι θα εμπόδιζε τη στρατιωτική βοήθεια της Ουάσιγκτον προς το Κίεβο ενώ ταυτόχρονα η ΕΕ θα μεσολαβούσε για μια γρήγορη λύση στη σύγκρουση. Η ενεργειοκεντρική σχέση σύνθετης αλληλεξάρτησης μεταξύ Βρυξελλών/Βερολίνου και Μόσχας καταστράφηκε ολοσχερώς, απροσδόκητα ίσως, από τους πρώτους κιόλας μήνες σε βάρος των αντικειμενικών τους συμφερόντων λόγω της μεγάλης πίεσης των ΗΠΑ.
14. Η εσφαλμένες πληροφορίες και οι ευσεβής πόθοι κατέστησαν μια αλυσιδωτή αντίδραση επιπλοκών για τη Ρωσία
Αν η Ρωσία είχε αξιολογήσει με ακρίβεια τη στρατηγική κατάσταση στην Ουκρανία και μεταξύ της Δύσης ευρύτερα πριν από την έναρξη της ειδικής της επιχείρησης, τότε θα μπορούσε να είχε αποφύγει την αλυσιδωτή αντίδραση των επιπλοκών που ακολούθησαν. Όλα θα μπορούσαν ενδεχομένως να ήταν πολύ πιο συντονισμένα με τη διπλωματική και στρατιωτική έννοια, η πρώτη όσον αφορά την εκ των προτέρων ενημέρωση του κόσμου γιατί θα μπορούσε τελικά να καταφύγει σε στρατιωτικά μέσα, ενώ η τελευταία θα μπορούσε να έχει τη μορφή «σοκ και δέος».
15. Οι χειρονομίες καλής θέλησης απέτυχαν να πείσουν το Κίεβο να σημειώσει απτή πρόοδο στην ειρηνευτική διαδικασία
Η αποχώρηση της Ρωσίας από το Κίεβο, η αντίστοιχη από το Snake Island και η συμφωνία για τα σιτηρά ήταν χειρονομίες καλής θέλησης που έγιναν με την καλοπροαίρετη προσδοκία ότι θα πείσουν το Κίεβο να σημειώσει απτή πρόοδο στην ειρηνευτική διαδικασία, αλλά αυτό το αποτέλεσμα δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
16. Τα επί του πεδίου κέρδη μετά από σκληρή μάχη θεωρήθηκαν δεδομένα και έτσι υπερασπίστηκαν ακατάλληλα, ελλιπώς.
Οι οπισθοχωρήσεις στις Περιφέρειες Χάρκοβο και Χερσώνα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν αυτά τα μέτωπα είχαν προστατευτεί κατάλληλα, ωστόσο αυτό δεν συνέβη επειδή αυτά τα επί του πεδίου κέρδη θεωρήθηκαν αναμφισβήτητα δεδομένα για λόγους που ξεφεύγουν από την εφαρμογή του παρόντος κομματιού. Επί του παρόντος, παραμένει ασαφές ποια άλλα οφέλη θα μπορούσαν επίσης να θεωρηθούν δεδομένα και, επομένως, παραμένει δύσκολο να τα υπερασπιστεί κανείς χωρίς απαράδεκτες απώλειες, ωστόσο τουλάχιστον τώρα οι αρμόδιες αρχές φαίνεται να έχουν επιτέλους αναγνωρίσει αυτές τις προκλήσεις.
17. Μερική επιστράτευση και στρατιωτικός νόμος θα μπορούσαν να είχαν διαταχθεί λίγο νωρίτερα
Ως απάντηση στα παραπάνω, λήφθηκε καθυστερημένα η απόφαση να διαταχθεί η μερική επιστράτευση έμπειρων εφέδρων μαζί με τη θέσπιση στρατιωτικού νόμου στην επανενωμένη πλέον περιοχή της Novorossiya, ωστόσο και τα δύο θα μπορούσαν να είχαν διαταχθεί λίγο νωρίτερα για να είναι πιο αποτελεσματικά . Αυτά τα βήματα μάλλον καθυστέρησαν για να αποφευχθεί η αντίληψη ότι η ειδική επιχείρηση αγωνιζόταν, δυσκολευόταν να επιτύχει τους στόχους της, γεγονός που υποδηλώνει ότι δόθηκε δυσανάλογη προσοχή σε αυτή την ανησυχία.
18. Το κοινό, ίσως και ο ρωσικός στρατός ο ίδιος, δεν ήταν προετοιμασμένοι να περιμένουν την εξέλιξη της σύγκρουσης με τις ρωσικές δυνάμεις σε αμυντική διάταξη
Ο συνεχιζόμενος βομβαρδισμός οικισμών εντός των συνόρων της Ρωσίας από το 2014 από το Κίεβο, μαζί με την επίθεση αυτοκτονίας κατά της Γέφυρας της Κριμαίας και την εκ νέου κατάκτηση της πρόσφατα επανενωμένης δεξιάς όχθης της Περιφέρειας Χερσώνας επιβεβαιώνουν ότι η σύγκρουση έχει μετατραπεί από επιθετική σε αμυντική για τη Μόσχα. Ούτε το εγχώριο ούτε το διεθνές κοινό της Ρωσίας θα μπορούσαν να το περιμένουν, ωστόσο αυτό έγινε, και είναι κάτι που συνέβαλε στη σύγχυση, την απογοήτευση και ακόμη και την αγανάκτηση.
19. Οι ανησυχίες διαχείρισης μιας αόριστης αντίληψης υπερισχύουν των συγκεκριμένων στρατιωτικών στόχων.
Η κυρίαρχη τάση μέχρι πρόσφατα είναι ότι οι αόριστες ανησυχίες σχετικά με την απεικόνιση της ειδικής επιχείρησης στο εγχώριο και διεθνές κοινό είχαν προτεραιότητα έναντι της επίτευξης συγκεκριμένων στρατιωτικών στόχων. Αυτό εξηγεί τους αυτοεπιβαλλόμενους περιορισμούς στους κανόνες εμπλοκής, η υπερβολή των χειρονομιών καλής θέλησης, τη σταθερή προτεραιότητα μιας διπλωματικής λύσης, τις οπισθοχωρήσεις σε Χάρκοβο και Χερσώνα και την αποτυχία να προετοιμαστούν όλοι για την εξέλιξη της σύγκρουσης σε αμυντική.
20. Το Military End Game παραμένει πολύ μακριά και η Ρωσία αγωνίζεται ολοένα και περισσότερο να διαμορφώσει αυτή τα γεγονότα
Η απροσδόκητη εξέλιξη της σύγκρουσης από επιθετική σε αμυντική για τη Ρωσία είχε ως αποτέλεσμα να αγωνίζεται ολοένα και περισσότερο να διαμορφώσει στρατιωτικά γεγονότα, οδηγώντας έτσι στους αντιπάλους της στο να «κλέβουν» τη στρατηγική δυναμική και ως εκ τούτου να είναι σε μια πιο σίγουρη θέση ώστε να υπαγορεύουν τους όρους του παιχνιδιού. Εκτός από τη διεξαγωγή ολοκληρωτικού πολέμου για να ανακτήσει τις απώλειές της, το καλύτερο που μπορεί να κάνει τώρα η Ρωσία είναι να οχυρώσει τη Γραμμή Επαφής, να «παγώσει» τη σύγκρουση μέχρι να εισέλθουν στο πεδίο τα πρώτα σώματα των επιστρατευμένων, να κάνει τα κέρδη του πεδίου τετελεσμένα και έτσι να «σώσει την υπόληψή της» εν μέσω επιθετικής αποκλιμάκωσης, εάν όλα πάνε κατ΄ ευχήν. Αργότερα να ξαναδεί τους στόχους της και τους τρόπους εκπλήρωσης τους.
Όλα όμως τα παραπάνω, στον έναν ή τον άλλον βαθμό αποτελούν πλέον παρελθόν. Όλα τα παραπάνω για την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας δεν υπονοούν ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, δεδομένων των συνθηκών που υπήρχαν εκείνη την εποχή και της νοοτροπίας που επηρέασε τις προσπάθειες της ρωσικής ηγεσίας να επιλύσει το δίλημμα ασφάλειας με το ΝΑΤΟ. Είναι επίσης αναμφισβήτητο ότι οι διπλωματικές προτεραιότητες και οι προτεραιότητες διαχείρισης της αντίληψης σε συνδυασμό με σοβαρές ελλείψεις πληροφοριών εμπόδισαν ακούσια τη στρατιωτική αποτελεσματικότητα αυτής της εκστρατείας.
Όμως αναμφισβήτητα, θα ήταν πρόωρο και λάθος να υποκύψουμε σε προβλέψεις καταστροφής για την ειδική επιχείρηση. Θα πρέπει να ψάξουμε πολύ για να βρούμε στρατιωτικές εκστρατείες τις οποίες να έχει χάσει η Ρωσία ανά τους αιώνες, και η Ουκρανία δεν θα είναι σίγουρα μια από αυτές. Η ρωσική ηγεσία έδειξε εκπληκτική αντοχή αλλά και προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα που προέκυψαν. Η ειρωνεία είναι ότι ενώ αυτός ο πολυπολικός ηγέτης συνεχίζει να αγωνίζεται να επιτύχει τους πολιτικούς, στρατιωτικούς και στρατηγικούς του στόχους στην ουκρανική σύγκρουση, κατάφερε να απελευθερώσει ισχυρές διαδικασίες σε παγκόσμιο επίπεδο που ανάγκασαν την παρούσα διπολική ενδιάμεση φάση της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης να επιταχύνει την εξέλιξή της σε πολύπλοκη πολυπολικότητα.
Η κερδοσκοπική τροχιά δυνάμεων στην Κίνα αντισταθμίστηκε (αν όχι εκτροχιάστηκε) από αυτή την τελευταία φάση της Ουκρανικής σύγκρουσης που ακρωτηρίασε τις διαδικασίες παγκοσμιοποίησης από τις οποίες εξαρτιόταν η μεγάλη στρατηγική της. Η Ινδία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σε αυτό το αποτέλεσμα εκμεταλλευόμενη αριστοτεχνικά τα γεγονότα για να αναδειχθεί ως ο βασιλιάς στον Νέο Ψυχρό Πόλεμο μέσω της τελειοποίησης της εξισορροπητικής πράξης μεταξύ του Golden Billion της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και του Global South υπό την ηγεσία των BRICS και του SCO του οποίου είναι μέρος.
Η ρεαλιστική πολιτική της ουδετερότητας αρχών αποτέλεσε τη βάση για την αναβίωση του προηγουμένως αδέσμευτου Κινήματος των Αδεσμεύτων σε μια νέα μορφή («Neo-NAM»), που θα διευκολύνει τη συλλογική άνοδο του Παγκόσμιου Νότου ως τρίτου πόλου επιρροής δίπλα στην Αμερική και την Κίνα. Επιπλέον, ο αναδυόμενος τριμερής πόλος επιρροής μεταξύ Ρωσίας, Ινδίας και Ιράν δίνει μια τεράστια υπόσχεση για μια «επανάσταση» στις γεωστρατηγικές υποθέσεις της Ευρασίας σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, το οποίο επίσης επιταχύνει την άνοδο της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας.
Εάν γίνουν δεκτά, τα νέα προτεινόμενα μέλη των BRICS θα δημιουργήσουν μια οντότητα με ΑΕΠ 30% μεγαλύτερο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πάνω από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού και θα ελέγχει το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Σχετικά με την επέκταση των BRICS, η Αλγερία, η Αργεντινή και το Ιράν έχουν υποβάλει αίτηση, ενώ είναι γνωστό ότι ενδιαφέρονται η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, η Αίγυπτος και το Αφγανιστάν, μαζί με την Ινδονησία, η οποία αναμένεται να υποβάλει επίσημη αίτηση ένταξης της στην επικείμενη σύνοδο κορυφής της G20 στο Μπαλί. Άλλοι υποψήφιοι για ένταξη είναι το Καζακστάν, η Νικαράγουα, η Νιγηρία, η Σενεγάλη, η Ταϊλάνδη και τα ΗΑΕ. Όλοι είχαν τους ΥΠΕΞ τους παρόντες στη συνάντηση επέκτασης των BRICS. Αυτές οι χώρες διαθέτουν σχεδόν όλους τους παγκόσμιους πόρους, συμπεριλαμβανομένων των πολύτιμων μετάλλων, των σπάνιων γαιών, άλλων σπάνιων ορυκτών, των ενεργειακών πόρων όπως ο άνθρακας και η ηλιακή ενέργεια, η ξυλεία, η γεωργική γη, η αλιεία και το πόσιμο νερό.
Αυτές οι παγκόσμιες εξελίξεις που αλλάζουν το παιχνίδι συνδυάζονται τέλεια με την de facto ηγεσία της Ρωσίας επι του Παγκόσμιου Επαναστατικού Κινήματος για να υποδηλώσουν ότι η Μόσχα κερδίζει τον Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Όταν ο Πρόεδρος Πούτιν διορίζει τον στρατηγό Surovikin ως διοικητή ολόκληρης της ειδικής επιχείρησης, υπάρχει μια διάχυτη και αξιόπιστη ελπίδα ότι η στρατιωτική κατάσταση θα σταθεροποιηθεί κατά μήκος της Γραμμής Επαφής, θα οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο στρατηγικά ευνοϊκό για τη Μόσχα και έτσι θα ολοκληρώσει την παγκόσμια συστημική μετάβαση στην πολυπολικότητα.
Στο εσωτερικό της μέτωπο η Ρωσία προχωράει πιο συντεταγμένα και πιο αθόρυβα «κάτω από τα ραντάρ». Προχτές που όλοι ασχολούνταν με την Χερσώνα, ο Πούτιν υπέγραψε τις 17 παραδοσιακές αξίες της Ρωσίας σε νόμο. Κανένα μέσο δεν ασχολήθηκε. Τις παραθέτουμε παρακάτω.*
1) ΖΩΗ2) Αξιοπρέπεια
3) Ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες
4) Πατριωτισμός
5) Πολιτική συνείδηση
6) Υπηρεσία της Πατρίδας και ανάληψη ευθύνης για τη μοίρα της
7) Υψηλά ηθικά ιδανικά
8) Στερεοί οικογενειακοί δεσμοί
9) Εποικοδομητική εργασία
10) Προτεραιότητα του πνευματικού έναντι του υλικού
11) Ανθρωπισμός
12) Συμπόνια
13) Δικαιοσύνη
14) Κολλεκτιβισμός
15) Αμοιβαία βοήθεια και σεβασμός
16) Ιστορική μνήμη και συνέχεια γενεών
17) Ενότητα για τους λαούς της Ρωσίας
Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός διαδραματίζει «ειδικό ρόλο» στη διαμόρφωση των παραδοσιακών αξιών της Ρωσίας, αν και το διάταγμα αναγνωρίζει στοιχεία από όλες τις κύριες θρησκείες της χώρας, Χριστιανισμό, Ισλάμ, Βουδισμό, Ιουδαϊσμό και άλλες. Σχεδόν τον ίδιο ρόλο που παίζει και για τη χώρα μας. Ας μη ξεχνάμε ότι σαν σήμερα στις 12 Νοεμβρίου του 1472 (20 χρόνια πριν ξεκινήσει το ταξίδι του ο Κολόμβος που κατέληξε στην ανακάλυψη της Αμερικανικής ηπείρου) τελέστηκε ο γάμος του Μέγα Πρίγκιπα της Μόσχας και πασών των Ρωσιών Ιβάν Γ΄ και της ανιψιάς του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ζωής Παλαιολογίνας.
'Ολο το διάταγμα εδώ: Telegram: Contact @ClinkerCM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου