Το τέλος της «Εποχής των Ανακαλύψεων» και των Θαλάσσιων Αυτοκρατοριών

Το 1904, ο Βρετανός γεωγράφος, Halford Mackinder, παρουσίασε στη Royal Geographical Society μια εργασία με το όνομα «The Geographical Pivot of History». Στην εργασία αναφερόταν στην επίδραση της γεωγραφικής πραγματικότητας στις σχέσεις των παγκόσμιων δυνάμεων. Θεωρείται από πολλούς ως η ιδρυτική στιγμή της γεωπολιτικής. Κοιτάζοντας ολόκληρο τον πλανήτη, μίλησε για την «καρδιά – κέντρο» (heart) του πλανήτη, τη μεγάλη στεριά της Ευρασίας, το Παγκόσμιο Νησί. Και τα υπόλοιπα νησιά, τα μεγάλα νησιά της Αμερικής και της Αυστραλίας και τα μικρά νησιά του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιαπωνίας. (Δεν ασχολήθηκε πολύ με την Αφρική ή τη Νότια Αμερική)

Το τέλος της «Εποχής των Ανακαλύψεων» και των Θαλάσσιων Αυτοκρατοριών (newsbreak.gr)

Γράφει ο Νίκος Γκλεζάκος

Το Αφγανιστάν και η «μυθολογία» του

Το Αφγανιστάν μοιάζει να είναι το έσχατο όριο επιρροής και ισχύς της εκάστοτε αυτοκρατορίας που το εξουσιάζει

Στην τρέχουσα διεθνή επικαιρότητα επικρατούν οι αναφορές σχετικά με την αποχώρηση των «συμμαχικών» και κυρίως των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν. Και κυρίως οι επιπτώσεις από αυτή την ενέργεια.

Η προφορά του ονόματος και μόνο της χώρας του Αφγανιστάν δίνει έναν «εξωτικό» χαρακτήρα σε οποιαδήποτε συζήτηση. Όχι άδικα, μιας και η χώρα αποτελεί αντικείμενο έντονης «μυθολογίας» αναφορικά με τον χαρακτήρα της κοινωνίας, των ανθρώπων του, και όχι μόνο.

Ο μεγαλύτερος μύθος που συνοδεύει το Αφγανιστάν, και έχει γίνει συνώνυμο του, είναι η αναφορά του ως «το νεκροταφείο των αυτοκρατοριών». Σίγουρα οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από εμάς έχουμε ακούσει τον χαρακτηρισμό αυτό για το συγκεκριμένο κράτος της Κεντρικής Ασίας. Ο χαρακτηρισμός αυτός μάλιστα αναφέρεται περισσότερο στην εμπειρία της Αγγλίας με τους τρείς αγγλοαφγανικούς πολέμους, στην 10ετη σοβιετική παρουσία και στην πρόσφατη αμερικανική εισβολή και κατοχή.